دل
بغض گلویم را می فشارد پر شده از غم و اندوه صدای شکستن دلم را شنیدم به همراه صدای خش خش برگهای پاییزی بروی زمین ولی کسی نشنید صدای شکسته شدنش را افسوس از این بازی روزگار صبر عیوب می خواهد ................ کاش می شدنوشت کاش می شد گریست و کاش و ای کاشهای دیگر افسوس که چشمه سوزان اشکم خشکید و صد افسوسکه همه چیز نوشتنی نیست دل سنگ می خواهد و صبر عیوب و روح فولادی که نیست در هیچ کجای دیار باقی در این سرنوشت و روزگار فولادی
انتظار
آمد ورفت ندید چیزی راکه در آن وادی بود منتظر
عشق را به جاگذاشت ورفت بدون لحظه ای درنگ
وامااین عشق این مهروسارعطوفت همه از چیست
از من یا او یا بوسه داغ آتشین
چه بود رنگ آن رنگ زرد یا سبز یا قرمز بودا
که در آن لحظه بود منتظر یا تمام لحظها
رفت ویادگاریش ماند به جا
آنکه ازهمه چیز وهمه جا بود آگاه
ماندم وبهانه کردم او را وتنهایی را
خلاصه غم دوری از او را
می دانم می آیی پس منتظر می مانم تا دوباره در کنارهم با شور وعشق جاودانی با همان سار عطوفت الهی تا آخر عمر تا لحظه مرگ شقایق در کنار هم بمانیم آمین .
دست نوشته 1379
عشق
بهار از راه رسید دوباره عشق امد دوباره شور وهیجان امد دوباره سرسبزی و طراوت به همراه بوی عشق امد
عشق همیشه روی گلبرگهای گل سرخ در باغچه حیاط خانه مان بود واژه عشق را احساس می کردم اما این عشق
با عشق کودکیمان هزاران فرق دارد این عشق نایاب است گنجی است که پیش هرکسی یافت نمشود عاشقان دلبران
از وجود ان با خبرند خوش به حال معشوقی که عاشقش دلبرش همچون گنج و سرمایه ای در بر دارد
هیچ سرمایه ای در زندگی در احساس وعواطف بالاتر ومعنوی تر از عشق نیست کاش من هم عاشق بودم کاش من هم لیاقت این عشق را داشتم نمی دانم کی به این گنج بزرگ دست می یابم
عارفی می گوید که عاشق و معشوق در را رسیدن به یکدیگر تلاش کنند مشقتهای زندگی را تحمل کنند با ظلم وستم روزگار دست وپنجه نرم کنند یعنی رسیدن به عشق یعنی عاشق بودن یعنی تمام وکمال عشق را در اغوش داشتن در سینه و قلب داشتن
اری من هم عاشقم سخت عاشقم امیدوارم این عشق جاودانه بماند