افسوس

 

دلم گرفته بغض و ناامیدی سراپای وجودم را فرا گرفته اخ از این زندگی اخ از این روزگار

دلم پر شده از اندوه ‘ یارای سخن گفتن ندارم با هیچکس حتی با دوست

درک می خواهد دل زخم خورده ام که در دکان هیچ عطاری هم پیدا نخواهد شد این داروی شفابخش روحم    

     افسوس از این زندگی

                           افسوس از این زمانه

                                                افسوس از این سرنوشت

                                                                        افسوس وصد هزار افسوس

راه زیادی رفته ام  دلم را روحم را عاقبتم را و در نهایت سرنوشتم را

افسوس که درک نمی کند زمانه ما را

افسوس هیچ کس درک نمی کند ما را غیر از انهایی که روح و قلبشان را

در گرو این کار نهادند متاسفم حتی برای انها

متاسفم حتی برای دل شکست خورده خود

روح دادم امید دادم و در پس اینه بارهاوبارها انرژی دادم به خود افسوس

که هرگز رمقی نیست  دگر دل وروحی نیست دگر امیدی نیست

دگر امیدی نیست     افسوس

                                                                      دست نوشته 25/11/1382